بررسی ویژگی های زبانی، بلاغی و فکری غزل گفتاری معاصر

کاربرد پر بسامد زبان گفتاری در آثار گروهی از شاعران معاصر، یک جریان شعری را به نام شعر گفتاری پدید آورده است. غزل گفتاری شاخه ای از جریان شعر گفتاری و نمودی برجسته از جریان شعر معاصر در خط سیر شعر کلاسیک فارسی است که پیکره ای گفتارین، الفاظی زنده و شکسته، قالبی متنوع و مضمونی تلفیقی از موضوعات کهنه و نو با رویکردی بی پروا در صراحت گویی، بیان عواطف شخصی و خصوصی گوینده با مخاطب و غنای احساسی مضاعف بر مدار واقع نمایی دارد که شناخت این ویژگی ها اهمیّت و ضرورت پژوهشی درخور را نشان می دهد. بنابر این، پژوهش مورد نظر با هدف معرفی انواع غزل معاصر، تعریف غزل گفتاری و تبیین ویژگی های ساختاری (زبانی و بلاغی) و محتوایی و مضمونی (فکری) آن به روش توصیفی- تحلیلی انجام شده که حضور واژگان گویشی، زبان شکسته و پیکره ی گفتارین ، چگونگی عملکرد واژگان، کیفیت تحول گفت وگو، صراحت گویی، حقیقت نمایی، واقع گویی میان عاشق و معشوق، دیگرگونی مضامین و نمود پررنگ قواعد مکتب واسوخت را از ویژگی های غزل گفتاری معاصر دانسته است.